Mijn route naar het strand - en hoe dit veel zegt over hoe ik het afgelopen jaar dingen heb aangepakt

Gisteren werd mijn nieuwe mountainbike bezorgd en maakte ik er een ritje mee. Door de duinen, naar het strand.

Ik genoot, ondanks de regenbui en harde wind, ontzettend van de rit.

Op de terugweg realiseerde ik mij dat de manier waarop ik de voorbereiding en de rit had aangepakt veel parallellen heeft met de manier waarop ik het het afgelopen jaar als coach en ondernemer heb gedaan. Blijkbaar is dit dus gewoon “wie ik ben” en “hoe ik dingen doe”.

Ik zal je daarom meenemen op mijn mountainbike avontuur.

Gisteren, aan het eind van de middag, stond de bezorger voor de deur met mijn nieuwe mountainbike. Helemaal ingepakt en met nog wat onderdelen die ik er zelf op moest zetten. Eerst dacht ik, o jeetje, ingewikkeld, zo’n heel instructieboek, daar begrijp ik niks van. Maar omdat ik ook heel veel zin had om in de avond een fietsritje te maken waagde ik het toch.

In plaats van het instructieboek erbij te pakken ging ik eerst zelf kijken wat logisch was. Het gat op de plek waar het zadel hoort te zitten was snel gevuld. Hetzelfde gold voor de plek waar je de trappers zou verwachten. Vooral toen ik in de doos een pakketje vond met een sleutel en een imbussleutelset was ook dat snel gedaan. Toen werd het lastiger, het stuur moest erop. Maar als ik te hard ga nadenken over hoe een stuur hoort te zitten dan raak ik in de war. Gelukkig had de fiets flink wat versnellingen, en kwam ik tot de ontdekking dat het toch ook wel heel handig was als ik het plaatje met al deze versnellingen kon zien als ik aan het fietsen was. Dus ook mijn stuur kon er goed op gezet worden. Voor het voorwiel was wel wat meer kennis nodig, dus hier pakte ik toch het instructieboekje erbij. En voila, mijn fiets zat in elkaar!

Ik fietste er een klein stukje op. Het voelde goed, en het allerbelangrijkste was, er rammelde niks. Volgens mij was mijn missie geslaagd. Mijn vriend kwam thuis en vroeg of hij lekker fietste, en of de maat klopte. Tja, dacht ik, eigenlijk kan ik daar nog niks over zeggen. Pas als ik een stuk heb gefietst wordt dat duidelijk. En zo geschiede, ik stapte ‘s avonds op de fiets, om het maar eens uit te gaan proberen.

De wind waaide langs mijn oren, het was best koud maar dat kon me niet schelen. Het begon te regenen, dat was even balen. Maar tegelijkertijd bleef ik genieten van de omgeving. Zonder regen had ik immers die mooie regenboog ook niet gezien. Ik ging een duin op, even uit mijn zadel, en de duin weer af, lekker doorscheuren. Beetje voorzichtig en mijn handen bij de remmen, dat wel, maar de snelheid die ik had voelde heel bevrijdend.

Op het knooppunt volgde ik mijn gevoel, ik was nog niet klaar om terug te gaan, dus ik ging nog even een andere kant op. Nog meer duinen. Toen ik bij Zandvoort aan Zee aankwam was ik even verdwaald. Ik fietste een doodlopende weg in en moest weer terug. Ik kwam een voetganger tegen die ik de weg had kunnen vragen, maar dat deed ik niet. Er stonden borden richting Bloemendaal aan Zee, dus ik ging de duinen weer in. De zee bleek toch iets verder dan ik had gedacht. Maar ondertussen begon de zon weer te schijnen en uiteindelijk kwam ik aan op de plaats van bestemming, de zee. Daar stond ik stil bij het strand. Genoot ik van de bijna ondergaande zon, het beeld van de mensen die op het strand liepen en de Kite Surfers die nog druk bezig waren. En ik dacht, wat voelt dit goed, deze vrijheid! Mijn eigen pad volgen, gaan en staan waar ik wil en bij een regenbui niet meteen weer naar huis gaan. Ik dacht, terwijl ik daar naar de zee keek, wat heerlijk om dit alleen te doen, al lijkt het me ook wel leuk om dit ook een keer met iemand samen te doen, iemand mee te nemen op deze mooie rit.

Op de terugweg had ik de wind in de rug, dat ging een stuk makkelijker! Ik fietste de boulevard af. Genietend van de zon die steeds meer onder ging. Ik realiseerde mij dat het donker begon te worden, maar dat kon me nog niet zoveel schelen. Ik volgde de bekende route naar huis. Even haalde ik beide handen van het stuur en rechtte ik mijn rug. Vooraf denkend, zal ik dat nog kunnen? Maar toen ik het eenmaal deed voelde het zo goed! Met mijn balans zat het nog wel snor, ook dat wist ik nu.

De rit die ik maakte, maakte ik op gevoel en om te testen of de fiets goedgekeurd was. De voorbereidingen deed ik op mijn eigen manier, zonder precies het instructieboekje te volgen. Toen het goed voelde ging ik op pad. Ik kwam regen en wind tegen en de rit was langer dan ik had verwacht, maar ik ging door en genoot van de mooie dingen die ik onderweg tegenkwam. Die ik voelde en zag. Van de vrijheid en mijn eigen weg volgen en iets doen waarvan ik dacht, kan ik dat wel? Aan het eind van de rit kon ik bevestigen dat de fiets goedgekeurd was en dat hij lekker fietste. Dat het het juiste vervoersmiddel was om mee op pad te gaan en mijn doel te bereiken, namelijk de zee. Het bevestigde dat de voorbereidingen, het in elkaar zetten van de fiets, goed waren geweest. Misschien niet precies volgens het boekje maar vooral op mijn eigen manier en die bleek ook te werken.

Het eerste jaar als ondernemer zit er bijna op maar ik ben er nog lang niet klaar mee. Het hagelt, regent en waait nog regelmatig en dat is lang niet altijd makkelijk. Maar ik geniet ook volop van de zon en de regenboog die ik zonder de regen niet zou hebben gezien. Het goede gevoel bevestigd dat ik de juiste weg ben ingeslagen door voor mijzelf te beginnen en te gaan coachen want ik kom regelmatig bij de zee aan. De voorbereidingen die ik deed om voor mijzelf te gaan beginnen deed ik op mijn eigen manier en dat is goed geweest. De samenwerkingen die ik ben aangegaan geven me heel veel energie, maar het is ook fijn om mijn eigen plan te trekken en dingen zelf te doen, ook al vraag ik mij soms af, kan ik dit wel en zou ik best eens wat vaker om hulp mogen vragen, juist als het even regent of ik de weg even kwijt ben.

Jaar twee staat voor de deur. Het jaar van verder groeien. Zowel op persoonlijk gebied als op werkgebied. Wellicht zo nu en dan een andere paden inslaan? Paden die ik vooraf op de kaart heb gezien en goed over heb nagedacht gedacht of paden waar ik toevallig langs rij en me zo nieuwsgierig maken dat ik ze graag insla. Wie zal het zeggen? Ik heb er wel ideeen over, dat zeker wel. Maar je weet nooit hoe dingen zullen lopen.

Als ik iets heb geleerd het afgelopen jaar is dat je geen foute beslissingen kunt nemen. Dat iets wat niet helemaal goed uitpakt juist iets is waar je ontzettend veel van leert en je sterker maakt.