Vijf jaar De Coachkeet – over sprongen, stilte en steviger staan

Wat ik het lastigst vond in de afgelopen 5 jaar?

Het omgaan met stilte nadat je een voorstel hebt gedaan, het horen van 'nee', het jezelf in de markt zetten en verkopen. Ik voel me als ondernemer best wel vaak bloot en kwetsbaar en wordt geconfronteerd met mijn eigen onzekerheden, en daar kan ik de ene dag beter mee omgaan dan de andere dag.

Wat ik het leukst vond de afgelopen 5 jaar?

Het ondernemen en creëren. Het heerlijke gevoel als iets lukt, als mensen je weten te vinden. Een nieuwe klant binnenhalen of een fijn intake- of coachgesprek voeren waardoor iemand echt verder kan, nieuwe dingen ontwerpen, meedenken, vooruitkijken en plannen maken.

En dus…

Vijf jaar De Coachkeet. Een reis vol sprongen, stilte en steviger staan. Van de eerste stappen als coach in de Oudemanhuispoort tot het begeleiden van leiderschapsgroepen voor Harvard Business Publishing. Van het coachen van professionals in partnerorganisaties, een wereld die ik van binnenuit ken, tot het samenwerken met inspirerende collega-coaches en andere partners.

Ik ben dankbaar voor iedere coachee, opdrachtgever, samenwerkingspartner, collega-coach en al die andere mensen die deze reis mede mogelijk heeft gemaakt. Jullie vertrouwen, samenwerking en inspiratie hebben De Coachkeet gevormd tot wat het vandaag is.

Met hernieuwde energie en frisse ideeën kijk ik uit naar de toekomst. Naar het verdiepen van bestaande verbindingen en het aangaan van nieuwe. Naar het blijven bouwen aan een praktijk waar echte aandacht en ontwikkeling centraal staan.

Hoe het begon

Ruim zes jaar geleden stond ik op een kruispunt. Het gesprek over mijn director-traject liep anders dan ik had gehoopt. Ik merkte dat ik bezig was met het zoeken naar een verhaal dat eigenlijk niet van mij was, iets wat, in mijn ogen, van mij werd verwacht. Tijdens het leiderschapsprogramma dat ik toen volgde, begon dat besef steeds duidelijker te worden.

Een coachtraject dat ik was gestart met de vraag “hoe zorg ik dat ik tijdens het volgende gesprek wél mijn eigen verhaal vertel?” werd het begin van een veel grotere zoektocht naar mijn echte verhaal. Het werd de aanzet tot een coachopleiding én uiteindelijk, na 15 jaar, tot het afscheid van mijn werk als fiscalist & manager.

Op 15 april 2020 schreef ik Keetie Sijm Coaching in bij de Kamer van Koophandel. De start van mijn eigen praktijk die zich richtte op het coachen van professionals in partnerorganisaties. Een zoektocht naar een ruimte bracht me op een plek die voelde als thuiskomen: de Oudemanhuispoort, de oude rechtenfaculteit van de UvA. Daar begon ooit mijn avontuur in Amsterdam, daar begon nu mijn avontuur als coach. Coachees die daar binnenstapten en zelf aan de UvA hadden gestudeerd, gingen even terug in de tijd. Ik ook.

En ja, er waren vragen. "Zou je dit nu wel doen?" vroegen mensen. De corona-pandemie was net begonnen. Het hele land lag stil. Maar ik twijfelde geen moment. Ik had mijn beslissing met heel mijn hart genomen. Dus ik ging.

Toch was er ook twijfel. Mijn initiële gedachte was: "Iedereen wordt coach, dus wie zit er nou op mij te wachten?" Het voelde alsof ik een sprong in het diepe waagde, zonder te weten of er iemand zou zijn om me op te vangen. Maar ik besloot het toch te doen, vertrouwend op mijn eigen pad en de waarde die ik te bieden had.

De start was niet zoals ik had gehoopt. De lijstjes met koffiedates bleven grotendeels digitaal – en die online gesprekken leverden niet wat ik ervan verwacht had. Maar er kwamen mensen. Op afstand, met desinfectiemiddel binnen handbereik. En ondanks alles voelde die tijd in de Oudemanhuispoort als iets magisch. Ik zie gesprekken nog voor me, de wandelingen langs de Amstel, de fantasieën en plannen die ik al lopend en schrijvend uitwerkte.

In die periode ontdekte ik ook mijn liefde voor schrijven. Wat begon als een manier om mijn gedachten te ordenen, groeide uit tot een passie voor het delen van verhalen en inzichten. Schrijven werd een essentieel onderdeel van mijn persoonlijke en professionele ontwikkeling.

Een belangrijke eerste samenwerking kwam via Carrière Buddy. Door het programma ‘Nederland Leert Door’ kwam mijn praktijk in beweging. Daar ben ik Akkie nog altijd dankbaar voor. Net als voor die eerste coachees die, beetje bij beetje, hun weg naar mijn praktijk vonden.

Toch was het wennen. Van een (over)volle werkweek als fiscalist naar een praktijk die nog moest groeien – dat voelde soms ongemakkelijk. In rustige periodes kon ik me nutteloos voelen. En hoe graag ik ook coachte, ik zag ook hoe ingewikkeld het is om een praktijk echt vol te krijgen.

Er kwamen ook mooie andere opdrachten. Bij Coachnetwerk, dat ik kende uit mijn fiscale tijd, sloot ik me aan bij nog een groep fijne en zeer professionele groep coaches. Ik mocht aan de slag binnen een organisatie, werken met een nieuwe managementlaag, de neuzen dezelfde kant op. Voor Carrière Buddy gaf ik DISC- en drijfverentrainingen aan groepen recruiters.

In die periode verhuisde ik van Amsterdam naar Heemstede. “In Amsterdam is nu toch niks te doen,” zeiden we tegen elkaar, dus we hoeven vast niet erg te wennen. Maar het opbouwen van een leven in een dorp waar je bijna niemand kent – in coronatijd – was een flinke stap. Wat ik daar wel vond: het strand. Uren heb ik er doorgebracht (en dat doe ik nog steeds). Alleen, of met coachees. Haar in de wind, blik op oneindig. Heerlijk!

Langzaam ontstond ook de behoefte aan meer: meer continuïteit, meer verbinding, meer doen. Ik miste het om langere tijd met teams te werken, om echt mee te bouwen. En om eerlijk te zijn: ik wilde ook gewoon lekker werken en vijf volle dagen coachen leek me ook niet ideaal.

Mijn eerste interimopdracht kwam op mijn pad: een team vol juristen, fiscalisten, accountants en consultants, die als team moesten gaan samenwerken. Omdat ik “het wereldje kende” voelde ik me er meteen thuis. Anderhalf jaar lang combineerde ik deze opdracht met mijn coachpraktijk, wat een ontzettend fijne combi bleek te zijn.

In die tijd veranderde ook de naam van mijn praktijk. Al vanaf het begin spookte "De Coachkeet" door mijn hoofd, maar ik vond het te speels. Toch groeide de naam met mij mee. Inmiddels hangt hij op mijn visitekaartje, website én tuinhuis – dat inmiddels is omgebouwd tot praktijkruimte. De speelsheid van de naam zegt ook iets over hoe ik coach en wat ik belangrijk vind in het coachen.

Ik volgde een verdiepende coachopleiding bij NONONS. Startte een opleiding tot gecertificeerd intervisiebegeleider. Ontwikkelde workshops en programma’s met fijne mensen zoals Olaf en Fineke. En zag mijn doelgroep veranderen: steeds vaker kwamen ook directors en partners naar De Coachkeet. Mijn ervaring als fiscalist in partnerorganisaties bleek een waardevolle basis om deze professionals te begeleiden. Ik begrijp hun wereld, hun uitdagingen, hun taal.

Ik ontmoette steeds meer andere coaches. Coaches met wie ik kan sparren, lachen, delen en samen kan bouwen. Zij verrijken mijn werk en geven mijn professie als coach echt een gouden randje.

Ook begon ik beetje bij beetje De Huizenjachcoach (www.huizenjachtcoach.nl) meer handen en voeten te geven. Een project dat begon als een hobby project dat ik “erbij” deed maar het afgelopen jaar een serieus programma heeft gekregen en de moeite waard is om het woord hobby project niet langer te dragen.

In november 2023 kwam er een nieuwe opdracht op mijn pad, buiten de vertrouwde wereld van partnerorganisaties. Ik besloot ervoor te gaan en binnen de rijksoverheid, als interim manager/teamleider aan de slag te gaan bij een organisatie die onderdeel was van de bezwaarfase bij het afhandelen van de kinderopvangtoeslagaffaire. Ik werkte binnen een juridisch onderdeel, maar had het enige niet-juridische team onder mijn hoede: planning, administratie en gastvrouwen. Gedurende anderhalf jaar werkte ik als MT-lid aan het versterken van dit team en het verbeteren van processen. Het was een intensieve en leerzame periode in een politiek zeer complexe omgeving, waarin ik mijn eigen cirkel van invloed en betrokkenheid dagelijks moest herijken. Ik ontmoette fantastische mensen en leerde veel over mezelf en mijn leiderschapsstijl & valkuilen.

Uiteindelijk merkte ik dat het combineren van deze opdracht met mijn coachpraktijk steeds lastiger werd. Ik voelde me voortdurend tekortschieten op mijn opdracht en had tegelijkertijd niet de ruimte om mijn praktijk verder te laten groeien. Recent nam ik, weer na 1,5 jaar, daarom afscheid van deze opdracht. Als ik iets doe, wil ik het goed doen en er volledig voor gaan en dus moest ik een keuze maken.

Ik moet toegeven dat ik nog aan het afkicken ben van de constante rush die deze opdracht met zich meebracht, maar het voelt als de juiste beslissing.

Maar stilzitten doe ik niet. In maart klopte Harvard Business Publishing Corporate Learning bij me aan. Ze zochten Nederlandse coaches voor het begeleiden van 'homegroups' tijdens een leiderschapsprogramma voor een van hun klanten. Na een energieke demo-sessie kreeg ik al snel het bericht dat ze me graag in hun team wilden hebben. Afgelopen woensdag draaide ik mijn eerste sessie, en er zullen er nog meer volgen. Het voelt als een volgende stap. Zes jaar geleden was ik zelf deelnemer aan een leiderschapsprogramma en keek ik vol bewondering naar de coaches en facilitators. Nu vervul ik zelf die rol. Een item op mijn bucketlist dat ik kan afvinken.

Het afronden van mijn interimopdracht geeft me ook weer ruimte om, naast het coachen, andere nieuwe dingen te ontwikkelen. Ik help en van mijn klanten met het opzetten van hun opleidingsprogramma, ben in gesprek met een opleider over het geven van verdiepende trainingen en modules gericht op de toekomst, en heb besloten om de NOBCO-accreditatie op senior practitioner-niveau op te pakken. Een proces dat me uitdaagt, confronteert en laat groeien. Ik heb nu ruimte om te werken aan het programma 'Partners to be', een idee dat al een tijd in mijn hoofd zit.

En misschien nog het allerbelangrijkste, ik heb eindelijk weer tijd om koffies te drinken en nieuwe samenwerkingen aan te gaan en mijn bestaande samenwerkingen te verstevigen.

Tot slot

Nogmaals, ik ben ontzettend dankbaar voor iedereen die deze reis mede mogelijk heeft gemaakt. Het vertrouwen, samenwerking en inspiratie hebben De Coachkeet gevormd tot wat het vandaag is.

Dank je wel voor het meelezen, meedenken en meereizen. Op naar de volgende vijf jaar vol groei, verbinding en betekenisvolle ontmoetingen.

Hartelijke groet,

Keetie